Hoe de dood van mijn vader mij tot leven heeft gewekt

Een innerlijke ontdekkingsreis, gepaard met loslaten en het vinden van mijn missie.

“Pain is a gift. Instead of avoiding it, learn to embrace it.
Without pain there is no growth.”

Van OVERLEVEN naar LEVEN

Toen mijn vader overleed was ik 23 jaar. Gedurende 8 maanden onderdrukte ik mijn pijn, verdriet en boosheid. Ik wist er gewoonweg niet mee om te gaan… Ook nam ik een zorgende rol aan voor anderen, want dat was nou eenmaal gemakkelijker dan stilstaan bij mijn eigen gevoel. Ik zorgde er non-stop voor dat ik omringd was door mensen, want alleen zijn of ‘niets doen’ was mijn grootste angst.

Rouwverwerking hielp me in deze periode overeind te blijven, echter het hielp me niet om weer volop in het leven te staan. Weinig tot niets kon me meer interesseren. Het werd zodanig ernstig dat ik niet meer sliep en geen smaak en reuk meer had. Ik had mijn emoties weggestopt en mezelf verloren in hard werken, “zorgen voor” en willen presteren.

De start van mijn leven

Ik herinner me dat ik op de bank zat en geen uitweg meer zag… Het leven had voor mij sprankeling verloren: ‘wie was ik zonder de bevestiging en liefde van mijn vader?’ Ik besefte me op dat moment dat er iets drastisch moest veranderen.

“Als dit het dieptepunt is, is er maar 1 weg: en die is omhoog!”

Mijn besluit op dát moment: “Ik ga nu alleen nog maar genieten en doen waar ík blij van word!” De dood van mijn vader was de start van mijn leven: ik leerde op mijn eigen benen staan. Hij was er immers niet meer om bevestiging of goedkeuring aan te vragen… Ik kon me niet meer afhankelijk maken van zijn levensvisie: het was nu geheel aan mij.

Het roer ging om en ik zei mijn baan op waar ik niet happy was. Ik stopte met paardrijden en samen met mijn lief Paul ben ik de wereld over gaan reizen. Ik besloot mijn keuzes te baseren op wat ik diep in mijn hart voelde dat ik het allerliefste deed. Ik ging als coach en trainer aan de slag en dit heeft mijn leven verandert: de start van mijn persoonlijke en professionele ontwikkeling.

Ik koos ervoor mijn verlangens niet meer uit te stellen, maar ze ten volle te leven! Want het leven leerde mij: dit leven duurt maar even…

Pain is a gift

Als we in staat zijn om pijnlijke ervaringen te zien als een diepere levensles die ons verder laat groeien als mens, kunnen we hier kracht uit putten. Het is een keuze om op deze manier te kijken. Zo heb ik geleerd dat gebeurtenissen er zijn om ons ‘wakker’ te maken, niet om ons het leven zuur te maken.

In het werk wat ik nu doe als coach en begeleider van bewustwordingsprogramma’s, begeleid en inspireer ik anderen om van “overleven” naar “leven” te bewegen. Hoewel daar uiteraard niet persé pijnlijke gebeurtenissen aan vooraf hoeven te gaan.

Ik heb er mijn missie van gemaakt om mensen te inspireren volop te genieten van hun leven en levensvreugde te ervaren. Dit alles dankzij een voor mij zeer pijnlijke gebeurtenis, op 23 jarige leeftijd.

Waarom ben jij hier?

Begeleiding op het gebied van zingeving, dat is wat ik nu doe. Wie ben je? Waarom ben jij hier? Op welke manier wil jij bijdragen aan anderen? Waar ben jij voor in de wieg gelegd?
Zelf heb ik ervaren dat dit het leven zoveel rijker maakt, want het geeft de dagelijkse keuzes een heldere richting. En dat brengt energie, rust, vervulling, kracht en vertrouwen.

Doen wat je het allerliefste doet

Inmiddels heb ik gezien dat iedere dag met een vette smile doen wat je het allerliefste doet én van grote waarde zijn voor anderen bestaat! Sterker nog: het is voor iedereen weggelegd. Het heeft in mijn ogen een hogere bedoeling, want zo maak je tevens een groot verschil voor anderen en de wereld.