“Ik ben er nog lang niet!”

‍
“Waar niet?”
“Waar ik zou moeten zijn!”
“Waar zou je moeten zijn dan…?”

Hoe hoog leg jij de lat? En die zogenaamde meetlat: met wie of wat vergelijk je die?

Stel je jezelf wel eens vragen als:

• Hoe kan ik het nog beter doen?
• Maak ik voldoende vooruitgang?
• Ben ik wel succesvol genoeg?

Deze vragen stel ik mezelf regelmatig, om vervolgens tot een conclusie te komen dat ik er nog niet ben. Nog niet ver genoeg, nog niet wijs genoeg, nog niet succesvol genoeg… Gewoon nog niet goed genoeg.

Pijn of plezier

Het vergelijken met anderen is een grote bron van frustratie, want: wat kan ik met deze informatie? Oké: dan weet ik dat ik nog niet zo succesvol ben, als een soort eindconclusie die ik trek. Om me vervolgens rot te voelen en in een hoekje te gaan zitten. Of andersom: ik concludeer dat ik wél voldoe aan mijn eigen meetlat en ik voel opluchting of blijdschap.

En dat is precies het patroon wat ik bij mezelf herken: mezelf vergelijken en daarna is er óf pijn óf plezier. Iedere keer weer. Dus:

• Er gebeurt iets;
• Ik vind er iets van;
• Ik vergelijk mezelf;
• Ik ervaar pijn of plezier.

Help, hoe kom ik hieruit?

Meetlat

Waarom meten we onszelf aan anderen? Wat drijft ons hier?

Aardig gevonden worden: dat willen we maar al te graag. We willen afwijzing voorkomen. Hier laten we ons door leiden, wat maakt dat we het patroon ‘vergelijken’ in stand houden. En dat vreet energie! Daarbij komt nog dat we waarschijnlijk merendeel van de tijd pijn zullen voelen in plaats van plezier. In onze samenleving hebben we namelijk met z’n allen de lat behoorlijk hoog liggen! En wat we liever niet willen, wordt werkelijkheid: we bekritiseren onszelf en daarmee wijzen we onszelf af.

Kies zelf

Wanneer we bewust worden van de meetlat die we hanteren en daarmee de belemmeringen die we onszelf opleggen, kunnen we kiezen om het anders te doen. We kunnen het heft in handen nemen en niet langer de meetlat toelaten. We staan zelf aan het roer en als we ervoor kiezen te doen waar we blij van worden, dan kan dat ons gelukkig maken. En kan het zijn dat iemand anders het zo niet doet of zou hebben gedaan? Natuurlijk en dat mag er zijn!

Ik kies ervoor mezelf de moeite waard te vinden, het verschil te maken, bij te dragen in deze wereld, te creëren en intens geluk te ervaren. Ik ben mens en leer door vallen en opstaan, zoals kinderen die leren lopen.

“When a child is learning how to walk and falls down 50 times, they never think to themselves: maybe this isn’t for me.”

Wat mij iedere keer helpt, is om maar gewoon te gaan, mezelf zichtbaar te maken, ondanks dat ik de angst voel om afgewezen te worden. Zo ook het schrijven van deze blog: RETE-spannend en toch doen.

Is het zo simpel?

Jazeker!

Kies voor dat wat echt bij JOU past. En laat de meetlat maar liggen.

“Het grootste risico dat je in je leven kunt lopen is dat je leeft zonder risico te lopen.”

Trouw aan jezelf

Nu we aan het einde van deze blog zijn gekomen, betrap ik me opnieuw op het patroon, want: ‘Is deze blog wel goed genoeg..?’

Ik kies om ervoor te gaan en te vertrouwen dat er gebeurt wat er mag gebeuren. Dus ik druk straks op send and that’s it.

“Feel the fear and do it anyway!”

Herken jij jezelf in het vergelijken met anderen, dat het nog niet genoeg is?
Kies ervoor trouw te blijven aan je zelf: durf jezelf te laten zien in deze wereld! Je hebt een missie te vervullen en je hebt álles in je om dit te kunnen volbrengen, op jouw manier!

“Maybe the journey isn’t so much about becoming anything. Maybe it’s about unbecoming everything that isn’t really you, so you can be who you were meant to be in the first place.”